قطعات پلاستیکی - روش قالب گیری (تزریقی)
قالبگیری تزریقی (Injection molding) یكی از رایجترین روشهای تولید قطعات پلاستیكی است. بدنه تلوزیونها، مانیتورها، دستگاه پخش CDها، عینكها، مسواكها، قطعات خودرو و بسیاری قطعات دیگر با این روش ساخته میشوند.
قالبگیری تزریقی را میتوان برای همه ترموپلاستها به جز پلی تترافلوروتین (PTFE)، پلیایمید، بعضی پلی استرهای آروماتیك و بعضی پلاستیكهای خاص دیگر به كاربرد. ماشینهای قالبگیری تزریقی (IMM) خاص ترموستها را میتوان برای ساخت قطعاتی از جنس فنولیك، ملامین، اپوكسی، سیلیكون، پلیاستر و الاستومرها استفاده كرد. در قالبگیری تزریقی همه این مواد، گرمای كافی به دانههای پلاستیكی اعمال میشود تا بتوانند درون قالب و گذرگاههای آن " جاری " شوند. پس این ماده به درون یك قالب بسته با فشار تزریق می شود تا همه حفره قالب را پر كرده و فرم مورد نظر را به خود بگیرد. پس از سرد شدن ماده و انجماد كامل آن، قالب باز شده و پیشنهاد بیرون انداز، قطعه كار پلاستیكی را از قالب خارج می كنند.
ماشین های تزریق به صورت افقی و عمودی ساخته می شوند كه نشان دهنده جهت باز و بسته شدن قالب می باشد. در ماشینهای تزریق افقی پس از باز شدن قالب قطعه كار به پایین می افتد و از طریق یك كانال یا نوار نقاله از ماشین خارج می شود. در ماشینهای تزریق عمودی این اتفاق نمی افتد. معمولا از ماشین های تزریق عمودی برای كاشت قطعات فلزی در ماده پلاستیكی استفاده می شود.
مزایای فرآیند قالبگیری تزریقی
1- تعداد تولید بالا.
2- امكان كاشت قطعات فلزی و غیر فلزی در پلاستیك.
3- امكان تولید قطعات كوچك با فرمهای پیچیده و تلرانسهای ابعادی دقیق.
4- امكان استفاده از بیش از یك نوع ماده پلاستیكی در یك قطعه.
5- عدم نیاز اغلب قطعات تولیدی به عملیات تكمیلی.
6- امكان استفاده مجدد از ضایعات پلاستیكی تولیدی.
7- امكان تولید قطعات سازهای از فوم به روش قالبگیری تزریقی واكنشی.
8- قابلیت اتوماسیون كامل فرآیند.